کاش سهراب اينگونه ميگفت:
آب را گل نكنيد...
شايد از دور علمدار حسين (ع)،
مشك طفلان بر دوش، زخم و خون بر اندام،
ميرسد تا كه از اين آب روان، پر كند مشك تهی، ببرد جرعه آبی برساند به حرم،
تا علی اصغر (ع) بی شير رباب (س)،
نفسش تازه شود و بخوابد آرام...
آب را گل نكنيد...